David Ben-Goerion was geboren op 16 Oktober 1886. Hij wou al vroeg in zijn leven dat er een Joods thuisland kwam. Hij richtte in zijn geboortestad een afdeling van socialistisch-zionistische beweging op, genaamd Poalei Zion. Op twintigjarige leeftijd gaf hij zijn universitaire studie op en vestigde zich als pionier in een landbouw-nederzetting in Palestina, dat toen nog onderdeel was van Ottomaanse Rijk. Hierdoor kreeg hij de Herbreeuwse naam David Ben-Gurion. Hij was daar landarbeider en maakte zich klaar voor de oprichting van een joodse organisatie die zich los zou maken van de Russische revolutionaire beweging. Door hem kwam de oprichting van de Zionistische Socialistische partij. In de Eerste Wereldoorolog verdreven de Turken uit Palestina David, waarna hij vluchtte naar New York en waar hij Paula Munweis (uit Rusland) ontmoette, met wie hij trouwde in 1917.

Terwijl David woonde in de Verenigde Staten werd hij betrokken met de oprichting van de pioniersorganisatie Hechaloets. In 1918 nam hij dienst in het joodse legioen dat tijdens de Eerste Wereldoorlog met de Britten meevocht. David Ben-Gurion groeide uit tot de belangrijkste jood in Palestina. Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog riep hij joden in Palestina op om dienst te nemen in het leger van de Britten, ondanks dat de Britten in 1939 met een Witboek veel Zionisten boos hadden gemaakt. Met dit witboek probeerden de Britten de Arabieren gunstig te stellen. Daarin stond dat er in de komende 5 jaar nog maar 75.000 Joden in Palestina mochten wonen. Ongeveer 10 procent van de Joden in Palestina ging het leger in. Ben-Gurion hielp duizenden Joden uit Europa Palestina in terwijl de oorlog bezig was.

Ben-Goerion werd in 1946 gekozen tot president van de Zionistische Wereldorganisatie. Na de Tweede Wereldoorlog probeerden duizenden Joden die de oorlog hadden overleefd naar Palestina te verhuizen. Velen van hen werden teruggestuurd door de Britten. Na een tijdje gaf de Britse regering aan het mandaat over Palestina niet langer te willen regeren. De Verenigde Naties stelde hierop voor Palestina te verdelen in een Joodse en Arabische staat. Dertien landen stemden tegen het besluit, waaronder Turkije en Pakistan. Veel Arabieren waren hier niet blij mee. Ben-Gurion had een voorlopige regering samengesteld en riep op 14 mei 1948, een dag voor de Britse mandaat werd beëindigt, de Joodse staat uit. Er brak een oorlog uit die eindigde met een Arabische nederlaag. In 1949 kwam een wapenstilstand.

David Ben-Gurion was van 1948 tot 1953 minister-president. Vanaf 1955 was hij dat opnieuw. In 1963 trad hij af en trok zich terug in een Kibboets in de Negev-woestijn. Hij overleed op 1 december 1973.